• Ben artık Giresunluydum...

• İki Dostu Aynı Gün Kaybetmek

• Aaah Mesut’um!..

• Bir Ölüm ve Düşündürdükleri…

• Kasım Ayı Yazımız

• Bir Babanın Oğluna Doğum Güne Mesajı

Ben 1960 yılının Nisan ayında Eyüp Sultan ilçesinin Silahtarağa Mahallesinin Gaziosmanpaşa sokağındaki 30 nolu bir gecekonduda ailenin ilk çocuğu olarak doğmuşum.
 

Rahmetli babam köyümüzde hiç bağlantısını kesmemiş. Köyde babadan kalma 5-6 parça yerini elinden geldiğince korumuş,  imar etmiş. Bazı arkadaşları gibi mesela Yavero Haşim amca ve Yavero Ömer amca gibi ilgisini kesmemiş. Bunlar köyle ilişkilerini kesmişler, İstanbul’u mesken tutmuşlar. Gerçi belki babam da onlar gibi yapardı ama rahmetli dedem baskın biriydi. Ben iyi hatırlıyorum, babam her sene okul bitince bizi kardeşlerimi köye getirirdi. Allah gani gani rahmet etsin.

Neyse gelelim asıl konumuza. Bizim mahalle de Kastamonulu, Ordulu, Sivaslı, Erzincanlı, göçmenler ve Giresunlular fazlaydı. Mahallenin kahvecisi Salih abi Kastamonulu iyi bir esnaftı. İnsan sarrafı biriydi. Allah rahmet eylesin. Biz de onunla 16-17 yaşlarında tanıştık. Futbol oynarken bir de baktık ki kahvede okey oynuyoruz. Bu konuda bayağı konuşulması lazım bir şey ama buna sayfalar yetmez.

Bu Salih abi beni sever ve bana takıldı. Sen Giresunlusun “Sizin her tarafınız altın olsa da bir tarafınız gümüş” derdi. Bu söz benim bilinçaltına yerleşmiş fakat benim haberim yok. Gel zaman, git zaman ben1980 yılının Kasım ayında 20 yaşında askere gittim.

Nereye mi? Bilecik 9. Er Eğitim Alayı 7. Bölüğe. Arkadaş 12 bölük var. Hepsi şehirlere ve ilçelere jandarma gönderiyor. Bizim bölük ise Suriye sınırına çavuş gönderiyor. Tabi eğitimde bayağı zor ve çetin geçiyor. Ben de arkadaşlara İstanbul’da yaşadığımı ve memleketim Giresun diye söylemiştim. Bir gün eğitim esnasında Trabzonlu bir çavuşa tekmil verdim. Ayhan İnal, İstanbul. Emret komutanım! diye. Adam “Kırık sen Giresunlu değil misim?” dedi. Saf bir şekilde “evet” dedim. “Niye böyle tekmil verdin” diye adam başladı beni dövmeye. Ben karşı koydum onun dediğini yapmadım ama feci bir dayak yedim çok ağladım.

Herhalde o günden sonra sigaraya başladım. Çünkü askerden önce sigara içmiyordum. Yeri gelmişken sunuda anlatayım. Babam ziyaretime geldi elinde bir poşet çok sevindim sonra o gittikten sonra poşeti bir açtım. Çamaşır, baklava ve sizce ne olabilir? 216 Samsun o senelerin efsane sigarası. Çok utandım onlar benim sigara içmediğimi biliyordu. Ancak o zaman iletişim mektuplar ile oluyordu. Arkadaşlara sigaraya başladım diye yazmıştım. Herhalde onlar da bizim biradere söylediler.

O sigaranın hatırına 15-20 gün bana bayağı bir ilgi gösterdi arkadaşlarım ve çavuşlarım. Son tahlilde de ben sizce artık komutanlara nasıl tekmil veriyordum. Ayhan İnal, Giresun. Emret komutanım!

Ondan sonraki zamanlarda hiç bir zaman İstanbullu olamadım. Ben artık Giresunluydum...